Katika sura ya nane, na sehemu zote mpaka sura ya kumi na moja, Paulo anaelezea suala ambalo alikuwa akilishughulikia na kwa muda mrefu, yaani lilijulikana kama kula nyama ambayo ilikuwa imetolewa kama dhabihu kwa sanamu. Jambo hilo lilikuwa sababu kuligawa kanisa wakati wa Paulo. Paulo hakuhitaji kuelezea mgogoro huu kwa Wakorintho kwani ulikuwa juu yake. Hata hivyo sisi pia tunahitaji ufafanuzi: Nyama hii ilikuwa na nini na kwa nini ilitolewa dhabihu kwa sanamu nakitu gani hasa kilisababisha?

Katika nyakati za zamani, kinyume na leo, nyama ilikuwa ladha ya kawaida. Watu maskini waliishi kwa mboga na nafaka kwa ujumla. hata hivyo, nyama ilikuwa mara nyingi kwa ajili ya kuuza. Tatizo lilikuwa kwamba nyama hii ilihusishwa kwa njia fulani au nyingine kwa ibada ya sanamu.

Kwa Myahudi aliyezingatia ilikuwa ni chukizo kama nyama iliyochinjwa na mchinjaji haikufanyika kwa mujibu wa kanuni zilizotajwa katika Sheria ya Musa. Hata mbaya zaidi ni kwamba, wakati wa kuchinjwa, sehemu ndogo ya wanyama, labda tu ya mifupa machache tu, ilikuwa dhabihu kwa sanamu. Idadi kubwa ya wanyama walikuwa kweli sadaka katika hekalu kwa sanamu na sehemu ndogo ya mwili ilikuwa sadaka juu ya madhabahu lakini wengine waliuza mbali katika masoko ya nyama. Kwa kweli, sheria ilikuwa wazi kabisa kwa Wayahudi: hakuna mtu anayeweza kula aina hiyo ya nyama - ilikuwa marufuku kufanya hivyo. Watu waliochaguliwa chini ya Agano la Kale walijenga jumuiya zao zilizofungwa na wachunguzi wao wenyewe, ambao walifuata kanuni za Musa, na nyama hii ilikuwa inayotumiwa na wao tu, familia zao na watu wa kabila.

Hali kwa waongofu wa Wapagani ilikuwa, hata hivyo, tofauti kabisa. Wakristo hawa hawakuishi katika jumuiya iliyofungwa, lakini kwa wazi. Ikiwa kula nyama ilikuwa ni marufuku, basi maadhimisho yoyote yenye familia na marafiki pia yangezuiliwa. Suala hili lilikuwa la haraka wakati wowote walipokuwa wakiadhimisha sherehe kubwa za dini. Wakati wa sikukuu hizi, maafisa walijaribu kutafuta umaarufu miongoni mwa watu wangeweza kushiriki chakula na washirika, na katika matukio mengi hayo yalijumuisha nyama. Kwa watu wengi masikini katika Kanisa la Korintho jaribu lilikuwa kubwa sana. Matokeo yake, waligawanyika: baadhi walikula nyama na wengine hawakuwa. Wale ambao walikataa nyama waliwashtaki wengine wa ibada ya sanamu. Kwa hiyo tunaweza kuelewa vizuri kwamba hii ilikuwa suala la kugawanya sana katika Kanisa la kwanza.

Maarifa au Upendo? 8:1-13

Baadhi ya Wakorintho walikuwa wamewahi kuhimili suala hilo kwa kuendelea na kuifanya mazoezi yao ya shaka katika mfuko wa kitheolojia. Majadiliano yao yaliendelea hivi: "Hakuna kitu kama sanamu. Kwa kuwa sanamu hazipo, sadaka haina maana, na kwa kuwa sadaka kwa sanamu haimaanishi chochote, nyama nzuri haipatikani katika mchakato wa dhabihu. Ndiyo maana kila mtu anaweza kula nyama, ikiwa ametolewa dhabihu kwa aina yoyote ya shetani au la, kwa sababu tunajua kwamba sanamu hizo hazipo. "Paulo anaona mambo mengi mazuri katika uchambuzi huu, lakini pia hupata mambo ya kukataa .

Kwa mujibu wa Paulo, ni kweli kwamba sanamu haipo. Kuna Mungu mmoja tu, na yeye ndiye Bwana aliye hai na Muumba wa ulimwengu wote. Wengine ni wote "wanaoitwa miungu". Kwa njia sawa na pesa ni bure bila wanadamu ambao wanafahamu kuwa nafasi ya sanamu ni msingi wa ibada ya kibinadamu. Katika suala hili kuna sanamu nyingi. Kuna, hata hivyo, Mungu mmoja tu, ambaye ni Bwana, bila kujali kile watu wanasema. Kwa maana hii, baadhi ya Wakorintho walikuwa sahihi kabisa: sanamu zilikuwa hazipo na hivyo dhabihu iliyofanyika kwao haikuwa na maana yoyote. Hii, hata hivyo, sio ukweli wote, kwa sababu imani ya Kikristo siyo suala la ujuzi wa kichwa. Kila Mkristo lazima pia azingatie watu wengine, na Paulo aliona kuwa Wakorintho wamesahau hili. Walikuwa na taarifa sahihi, lakini ujuzi huu ulikuwa umevunjika kiburi.
Ndiyo maana Paulo anawaonya hivi:

"Mtu yeyote anafikiria kuwa anajua kitu fulani, bado hajui anapaswa kujua."

Wakorintho walikuwa wamekataa kabisa kuchukua Wakristo kutoka kwa asili nyingine kuzingatia. Mkristo mmoja anafikiri wakati mwingine alipenda kushiriki katika tendo la ibada ya sanamu? Mtu huyo hawezi kufuata mwelekeo wa mtu mwingine, na hivyo, wakati wa kukutana na aina hii ya ibada, watakuwa na hasira na kuanza mgogoro, au hata zaidi, kwa sababu ya kushindwa kuelewa sababu inayohalalisha kula ya nyama ya dhabihu, wangeweza kuchukua kama leseni kwao kushiriki katika ibada ya sanamu.

Paulo anafahamu vizuri kwamba chakula haitutuswi karibu na Mungu wala hutuchochea mbali naye. Tabia ya Mkristo mwingine, hata hivyo, ina uwezo wa kuongoza mtu; na kwa wakati huu, kwa sababu hoja ya nyuma ya tendo haielewiki, tabia inaweza kuwa na makosa kwa kuidhinisha ibada ya sanamu. Haikuwa nia ya wale waliokuwa wanaelewa kwamba nyama iliyotolewa sadaka haikuathiri uhusiano wa mtu na Mungu kuongoza mtu mwingine kupotea na kwa kweli katika ibada ya sanamu. Paulo badala yake anatoa haki yake (kula nyama) na ujuzi (wa kwa nini kiikolojia inawezekana kufanya hivyo), na hivyo anasema anachagua kula nyama ili kuepuka hatari ya kusababisha mtu kuanguka wa Kristo.

Tuna mengi ya kujifunza kutoka kwa maneno ya Paulo. Sisi hutumiwa kufikiria imani yetu kama suala la nafsi yetu wenyewe. Tunachofanya au sio kufanya ni biashara ya mtu mwingine. Hii ni kwa kiwango fulani, haki: sisi kila mmoja tunajibika kwa maisha yetu moja kwa moja kwa Mungu. Hata hivyo, upendo wa Kikristo unahitaji kuzingatia watu wengine. Maombi ya mafundisho haya ni mengi, na yanaweza kutuingiza katika shida. Je, kuchanganya na mafundisho haya inaonekana kama nini? Na zaidi ya hayo, je! Kuna hatua ambayo tabia tofauti kati ya watu tofauti huanza kuwa wafiki au wa uongo?

Hata Paulo angeweza kutumia uhuru wake 9:1-27

Katika sura ya tisa, Paulo inaonekana kusisitiza swali la nyama iliyotolewa sadaka kwa sanamu. Hata hivyo, kwa sababu anarudi kwenye sura inayofuata, sura ya tisa lazima ieleweke katika muktadha huu. Paulo anatumia mwenyewe kama mfano wa kwa nini mtu Mkristo anachagua kutoa haki zao na uhuru wake.

Paulo bila shaka bila shaka alikuwa na haki ya kufanya maisha kutoka kamba ya Korintho. Hakuna mtu anayeanza vita kwa gharama zao mwenyewe na hakuna mtu anayepanda shamba la mizabibu na anakataa sehemu ya pato lake. Hata sheria ya Mungu inasema kwamba watumishi wa Neno lazima wawe na maisha yao kutoka Kanisa - na Paulo, kama Mtume wa Bwana, alikuwa na haki isiyoweza kutakiwa kutafuta maisha kutoka Kanisa la Korintho, lakini anachagua kutumiwa haki hii chini ya hali. Hajui kuruhusu Wakorintho kuchukua chanzo hiki cha kiburi mbali naye. Yeye hakutaka kuweka vikwazo kwa njia ya kueneza Injili, na ndiyo sababu Mtume anataka kufanya kazi kwa mikono yake mwenyewe.

Hii ndio jinsi Paulo, bila kujitegemea na yote, anaangalia kwa hiari Wakristo wenzake. Ingawa Mkristo hajui tena kuwa chini ya Sheria ya Musa, anajiweka chini ya Sheria ya Musa wakati akikutana na Wayahudi. Wakati anaishi na Wayahudi, anachagua kupuuza sheria hizo. Kwa ujumla, lengo lake ni kwamba hakuna kitu kinachosimama katika njia ya injili.

Nyuma ya matendo ya Paulo ni wasiwasi mkubwa kwamba watu wote wataokolewa. Ndiyo sababu yeye ni tayari kujitolea mwenyewe na uhuru wake. Anawaambia Wakorintho kufuata mfano wake, na kuanza kufanya mazoezi, kama mchezaji atakavyofanya. Haijalishi Mkristo huru, ni lazima ajiunge mwenyewe kwa hiari kama mtumishi kwa ajili ya wengine.

Hii inahitaji nidhamu sawa na mchezaji wa juu kujaribu kushinda mbio. Lengo la mchezaji ni kushinda mwamba wa laurel, lakini tuzo hii itafikia hatimaye. Kristo, hata hivyo, huwapa watu wake uovu usiopotea, wakati wanavuka mstari wa kushinda kwake mwishoni mwa maisha yao. Wakristo wanaoishi katika ulimwengu huu, hata hivyo, bado hawajapata bei hii. Paulo, kwa hiyo, anawahimiza Wakorintho kutoa uhuru wao na kuweka imani yao kwa mtihani.

Martin Luther anasema mada hiyo katika kitabu chake kuhusu uhuru wa Mkristo:

"Mume Mkristo ni bwana huru wa wote, na hawezi kujali; Mume Mkristo ni mtumishi mzuri sana wa wote, na chini ya kila mtu.”

Tunahitaji kuweka maneno haya mawili kinyume na mazoezi katika maisha yetu wenyewe. Kwa upande mmoja, Mkristo ni wa Mungu; na pia ni wajibu kwa kila kitu mbele yake. Haina haja ya kujali kuhusu watu wengine. Kwa upande mwingine, hata hivyo, Mkristo huyo hujitolea kwa hiari kuwa mtumishi wa kila mtu. Kwa namna ile ile kama vile Kristo alivyojitenga mwenyewe na kuchukua mfano wa mtumwa, Mkristo anajiweka chini na kutumikia wengine. Hiyo ndiyo yale ambayo Kristo mwenyewe anatakiwa kufanya. Lakini ninajiuliza kama tunafanya?

Jihadharini na ibada ya sanamu!

Katika sura ya kumi Paulo anarudi kwenye suala la nyama iliyotolewa kwa sanamu. Baadhi ya Wakorintho walikuwa wameelezea jambo hilo kwa ujanja kabisa: Kwa sababu sanamu haipo, sadaka haina maana. Wengine walikuwa tayari hata kufuata mstari huu wa kufikiria hata zaidi, na kujiunga na karamu katika hekalu la sanamu. Paulo awali alisema kuwa mahitaji ya upendo wa Kikristo ni kuchukua Wakristo wenzake katika akaunti. Anaendelea kupanua juu ya hili, onyo la hatari ya kuwa katika haki, wakati kwa kweli wewe ni sahihi.

Israeli ni mfano wa onyo 10:1-13

Watu wa Agano Jipya wanapaswa kujua njia za watu wa Agano la Kale na kujifunza kutokana na makosa yao. Paulo anakumbusha Wakorintho jinsi Mungu aliwaokoa watu kutoka utumwa huko Misri. Paulo anasisitiza ukweli kwamba kila mtu alikuwa chini ya wingu moja, akapita bahari ile ile na wote walibatizwa kufuata Musa. Manna yote na kila mtu alipata maji yao kutoka mwamba. Licha ya hayo, wachache tu waliweza kufikia Nchi ya Ahadi. Wengine wote walipotea safari. Jambo lile limeelezwa katika Waebrania 3-4. Inaonekana, ilikuwa ni mada ya kawaida ya mahubiri katika Kanisa la kwanza na katika Kiyahudi cha kwanza.

Kulingana na Paulo, hadithi nzima ni onyo kwa "sisi" au Kanisa la Kristo. Analinganisha Roho Mtakatifu na wingu (ni rahisi kuelewa kwa njia hii), ubatizo kwa kuvuka bahari ya Shamu, na Ushirika Mtakatifu kwa manna. Jambo muhimu ni kuona kwamba Kanisa bado iko kwenye barabara ya utukufu lakini haijaahidi kwamba kila mmoja wetu atakuja huko. Inaweza kuishia kuwa wachache tu kutoka Kanisa watafikia mahali hapo.

Kwa kupitisha, ni vyema kuona jinsi Paulo anavyofananisha sakramenti za Kanisa kwa taifa la Mungu la kupoteza na miujiza iliyofanyika jangwani. Tunaweza kuona kutoka kwa hili jinsi imani ya mtu haina kujenga sakramenti, lakini njia nyingine kote. Kanisa letu linaamini, linafundisha na kukiri kwamba sakramenti daima ni yenye ufanisi. Wanatumia neema ya Mungu, au, wakati mtu amekataa rehema ya Mungu kabisa, hukumu yake.

Sisi katika Ulaya ya kaskazini tunapaswa kusoma sura hii kwa makini sana. nyakati zimebadilika kwa kiasi kikubwa tangu siku za Paulo. Wakati huo, makanisa yaliweza kutunza kila mwanachama wa kutaniko. Leo, sasa kuna majadiliano ya "kikundi cha msingi" cha Kanisa, na hii inamaanisha wale ambao wanachagua kwenda mara kwa mara ili kuabudu huduma. Kufikia wengine ni kazi kubwa. Kanisa bado linashiriki kushiriki katika ibada za watu wa kifungu: ubatizo, uthibitisho, harusi na mazishi; lakini katika maeneo mengine ya maisha, mawasiliano ni ndogo. Inaonekana kwamba karibu hakuna mtu anahisi wanahitaji kusikia kuhusu Kanisa. Sura hii katika 1 Wakorintho ni onyo kwamba tunapaswa kusikiliza kwa makini. Ingawa nyakati na njia zimebadilika, ukweli wa Mungu haujabadilika. Bado ni kutishia maisha ya kumtoa Mungu, kushiriki katika uasherati na kuasi dhidi ya Bwana.

Paulo hakuandika sura hii kwa hali ya kanisa imara, ambapo Wakristo wengi huteuliwa tu. Mgawanyiko wa Paulo sio rahisi sana kuwa watu wote kutoka Kanisa wanaokolewa na wengine wote huenda kuzimu. Paulo anaonya Kanisa la Korintho kwamba mstari utapatikana ndani ya Kanisa.

Chakula cha Bwana na ibada ya sanamu 10: 14-22

Katika kifungu hiki, Paulo anajaribu kujibu maswali kuhusu nyama iliyotolewa kwa sanamu na kula kwenye hekalu za Kigagani. Mkazo wa Mtume hapa ni juu ya Mlo wa Bwana, Mkutano wa Watakatifu. Anazungumzia sakramenti hii tu katika barua hii maalum, lakini kwa namna ambayo umuhimu mkubwa wa Ushirika ni wazi kwa kila mtu. Mstari wa 16 una ukiri wa kale wa Aramaic wa Aramaic. Maneno halisi yanaweza kuwa wazi, lakini yaliyomo sio. Chakula, ambacho tunachoshiriki, na ambacho tunamshukuru Mungu, ni mwili na damu ya Kristo. Inatuunganisha na mwili wa Kristo; Kwa kula mkate mmoja tunakuwa kama mwili mmoja wa Kristo. Hii inafanya ibada ya sanamu haiwezekani.

Wakorintho walikuwa sawa kusema kwamba sanamu si kitu na dhabihu yoyote kwao kwa hiyo ilikuwa haina maana. Hata hivyo, watu wa mataifa mengine walitoa dhabihu kwa pepo, na kwa njia hiyo wakawa na uhusiano nao. Paulo anaonya kuwa Wakristo wangepaswa kukaa vizuri mbali na hapo. Haiwezekani, anasema, kuja kwenye Jedwali la Bwana na wakati mwingine sup katika meza ya Ibilisi. Kwa hiyo, Paulo anafundisha kwamba yeyote anayeabudu sanamu ni kupigwa marufuku kuja kwenye Mlo wa Bwana. Aidha, washiriki katika Mlo wa Bwana hawatakiwa kwenda kwenye hekalu za sanamu na kula chakula cha dhabihu huko.

Baadhi ya Wakorintho, kwa kutumia wizi-mkali, walijaribu kupitisha suala hili. Kuna, hata hivyo, hakuna Mungu anayeonekana, na ndiyo sababu Paulo anawazuia kwenda kwenye chakula kilichoandaliwa kwa sanamu. Mungu ni "Mungu mwenye nguvu". Upesi huu ni upendo mkali na wivu ambao hauwezi kuvumilia wapinzani. Ndiyo sababu kila mmoja wa Bwana mwenyewe lazima awe wazi kabisa na ibada ya sanamu.

Namna gani nyama inauzwa sokoni? 10: 23-11: 1

Maneno hayo, "vitu vyote ni halali," ilikuwa inaonekana na Wakorintho wengine (tazama 6:12). Paulo alifundisha uhuru wa Kikristo kwa kina zaidi na njia ya kweli zaidi. Hata kama kila kitu kinaruhusiwa, si kila kitu kinachofaa. Pia tunapaswa kufikiri juu ya Wakristo wengine.

Bado swali moja lilibakia. Ikiwa kula nyama ya dhabihu ilikuwa ni hatari sana, ni nini mtu anayepaswa kufanya kwenye soko la nyama? Kama ilivyoelezwa hapo awali, nyama tu iliyotolewa dhabihu kwa sanamu ilikuwa kuuzwa. Je, Mkristo lazima aache kula nyama - wakati wote na mahali pote? Hii sio Paulo aliyokuwa akisema. Mungu ndiye Muumba wa ulimwengu na hakuna kitu kinachobadilisha mali ya jambo, hata ikiwa imetolewa kwa sanamu. Kwa kadri waumini walipokataa kushiriki katika dhabihu yenyewe, kila kitu kilichouzwa kwenye mchinjaji kinaweza kuliwa kwa dhamiri safi. Anawaonya, hata hivyo, kuwa makini kufuata uongozi wa wengine. Ikiwa Mkristo hutolewa nyama wakati wa chakula, anaweza kula kwa dhamiri njema. Ikiwa, hata hivyo, inaonyesha kwamba nyama hiyo ilikuwa imetolewa dhabihu kwa sanamu, nyama haipaswi kutumiwa kwa ajili ya mtu aliyefunua habari, na dhamiri yake. Paulo anakumbusha Wakorintho kwamba upendo wa Kikristo unahitaji kuacha haki na uhuru wa mtu mwenyewe, na inasema kwamba kwa kufanya hivyo kwa njia hii Mkristo hatashutumu wala Wayahudi wala Mataifa. Paulo, tena, anajitahidi kujiweka kama mfano mzuri kwa Wakorintho, na hivyo, kama katika sura ya awali (ya tisa), amefunga jinsi alivyochagua kuacha haki zake.

Sura hii inatupa somo la kujifunza. Mara kwa mara imeonyeshwa jinsi Mkristo anatakiwa kutunza maisha ya wengine. Mkristo ni huru na hakuna mtu anayeweza kumtia nguvu kama mtumwa. Hata hivyo, hufanya uchaguzi kuwa mtumishi wa kila mtu. Ujumbe huu haukusudiwa kuwa kitu cha kujisifu, wala sio tu inayotolewa kwa ajili ya kutafakari kinadharia, badala ya mfano wa Paulo mwenyewe huonyesha njia hii ya uzima, na inatupa changamoto ya kutumia masomo kujifunza kwa maisha yetu kwa mazoezi.